کارمندان این اداره کلاً دل و دماغ کار کردن ندارند و به بهانه های مختلف از زیر کار در می روند. مثلاً اگر بنده دعایی کند این احتمال دارد که فرشتگان بنا به تشخیص خود یا حتی (استغفرالله) حس و حال خود آن دعا را به بالا دستی ها نرسانند و در نتیجه کارمندان بالادستی از آن بی خبر بمانند. بنابراین توصیه می شود (به قول خطیبی) «قبل و بعد دعا صلوات بفرستید که ملائک جرأت نکنند دعا را بالا نبرند» (البته منظورم نفی آثار صلوات نیست، اصلاً بر منکرش لعنت. روایات بسیاری هم هست که بر این کار تأکید دارد اما قطعا دلیلش تنبلی و بی خیالی ملائک نیست).
کارمندان این اداره از اول شمشیر خود را به روی ارباب رجوع از رو بسته اند. از همان روز اول با خلقت انسان مشکل داشته اند و ظاهراً هنوز هم دارند منتها از ترس خدا چیزی نمی گویند. گویا ما و خدا یک طرفیم و آنان در طرف دیگر. برای همین منتظر انتقامند و اگر خدا خودش وساطت نکند ظاهراً این ملائک همه ی ما را بیچاره می کنند. البته تکنیک هایی هست که برخی چیز ها را زیرسیبیلی رد کنند.
این کارمندان به شدت می خواهند به خدا ثابت کنند که بالاخره یک چیزی در این جهان خلقت اشتباه است و (نعوذبالله) مچ خدا را بگیرند که ما فرشته ها آن را فهمیدیم. بعد با هیجان بسیار به خدا می گویند که (به قول خطیبی دیگر) مثلاً خدایا دیدی ما میگفتیم خلق نکن و تو کردی؟ یا خدایا دیدی پاسخی برای دعاهای فلان بنده ات نداری؟...
اما چون خدا با هوش تر و آگاه تر است همیشه پاسخی حکیمانه می دهد که جامه را بر تن پا منبری های خطیب مذکور می دراند و البته گویا بعد این همه سال فرشتگان هنوز نمی دانند کسی که با او طرفند خداست!!!!
انگار نه انگار که خدا ایمان به فرشتگان را در ردیف ایمان به خود و روز قیامت و کتاب‌هاى آسمانى و پیامبران قرار داده است. برای بالا بردن جایگاه انسان ملائک را پایین آورده ایم و اصلاٌ توجه نداریم که شاید همین نکته ی به ظاهر ساده ایمان ما به جهان غیب را تضعیف کرده است. در نظر ما حتی ابلیس از ملائکه قدرتمند تر است. نمی دانم شاید هم باشد....
علی ایحال من مخلوقاتی عاقل، هوشمند و آگاه از وظایف، توانایی و حد و حدود خود را بیشتر به تعریف ملائکه نزدیک می بینم تا موجوداتی این چنین...
